Orientacja przestrzenna osób niewidomych i słabowidzących 

 

Orientacja przestrzenna jest procesem, w wyniku którego człowiek uzyskuje i posiada świadomość położenia własnego ciała. W kształtowaniu orientacji przestrzennej największą rolę odgrywają:

• zmysł wzroku,

• zmysł dotyku,

• zmysł słuchu,

• zmysł równowagi,

• propriocepcja.

Dzięki prawidłowo funkcjonującemu zmysłowi wzroku, człowiek potrafi zlokalizować swoje części ciała i obiekty go otaczające. Zmysł wzroku odbiera z otoczenia wiele bodźców, które są rejestrowane przez oczy. Dzięki prawidłowemu kierowaniu gałek ocznych, które śledzą dany przedmiot, uzyskiwane dane zawierają informacje o położeniu, odległości, kierunki i szybkości poruszania się przedmiotu. 

( źródło : http://tyflo.pl/rehabilitacja/orientacja-przestrzenna/)

 

Osoby niewidome dla bezpiecznego poruszania się mogą wykorzystać kilka technik. Jedną z nich jest samodzielnie poruszanie się z białą laską.  

 

Opanowanie prawidłowych technik poruszania się z  białą laską, umożliwia  bezpieczne i samodzielne poruszanie się osoby z dysfunkcją wzroku.

 

Kolejny sposób bezpiecznego poruszania się osób niewidomych to korzystanie z pomocy widzącego przewodnika lub z psa przewodnika.